.jpg)
Er was een tijd dat ik nooit had kunnen dromen over het leven dat ik nu leid. Jaren geleden voelde ik me opgesloten, niet alleen in mijn eigen hoofd, maar ook fysiek, vastgeketend aan Nederland vanwege de medicatie die ik jarenlang slikte. Deze medicijnen, die zogenaamd mijn geest zouden kalmeren, deden precies het tegenovergestelde: ze hielden me gevangen in een wereld van beperkingen en afhankelijkheid. Mijn droom om vrij te zijn voelde destijds als iets onbereikbaars, als een illusie waar ik naar kon verlangen maar nooit echt zou kunnen bereiken.
Maar vandaag de dag, terwijl ik dit schrijf, leef ik die droom. Ik ben vrij in mijn hoofd, vrij in mijn lichaam, en vrij in de wereld. Het pad hiernaartoe was allesbehalve gemakkelijk. Het was een proces van vallen en opstaan, vol tegenslagen en momenten waarin ik dacht dat ik nooit zou kunnen ontsnappen aan de ketenen van de psychofarmaca die jarenlang een onderdeel van mijn leven waren. Maar met keiharde wilskracht en doorzettingsvermogen heb ik het voor elkaar gekregen.
Het Gevangen Zijn
De medicatie waar ik jaren afhankelijk van was, voelde als een gevangenis. De reden dat ik deze medicijnen slikte was om de angsten en de chaos in mijn hoofd te verminderen, maar ironisch genoeg versterkten ze dat gevoel van opgesloten zijn. Het was alsof ik door de medicatie de controle over mijn eigen leven had verloren. Reizen leek onmogelijk, en zelfs de meest alledaagse dingen voelden als grote obstakels. De gedachte om ooit zonder deze medicatie te kunnen leven, leek onrealistisch en onbereikbaar.
Toen ik eenmaal de moed had verzameld om te beginnen met het afbouwen van deze medicijnen, was het een intens en pijnlijk proces. Fysiek, mentaal, en emotioneel werd ik op de proef gesteld. Maar er was iets diep van binnen dat bleef schreeuwen: vrijheid. De vrijheid om mijn eigen keuzes te maken, de vrijheid om te leven zonder afhankelijk te zijn van pillen, en de vrijheid om de wereld te ontdekken zoals ik die altijd had willen zien.
De Weg naar Vrijheid
Het afbouwen van de medicatie was een pad van lange adem. Ik heb in die tijd veel geleerd over mezelf, over mijn grenzen, en vooral over mijn wilskracht. Er waren momenten van intense strijd, van fysieke en mentale terugvallen. Er waren dagen dat ik dacht dat ik het niet zou redden en dat ik voor altijd afhankelijk zou blijven van de medicijnen die mijn leven hadden beheerst.
Maar ik gaf niet op. Ik bleef vechten. Voor elke stap achteruit, probeerde ik twee stappen vooruit te zetten. Ik vond kracht in mijn passie voor calisthenics en de verbondenheid die ik voelde met de sport en de community. De kracht die ik fysiek opbouwde, vertaalde zich naar mentale kracht. Elke dag werd ik een stukje sterker, zowel in mijn lichaam als in mijn geest.
Vrijheid in Mijn Hoofd en de Wereld
Vandaag, nu ik dit schrijf, ben ik vrij. Vrij in mijn hoofd, vrij in mijn keuzes, en vrij om de wereld te verkennen. Wat begon als een verre droom, is nu mijn werkelijkheid geworden. Het gevoel dat ik krijg als ik op een motorbike door de bergen van Azië rijd, de wind in mijn gezicht voel, en weet dat ik geen papieren of medicatie nodig heb om grenzen over te steken – dat gevoel is onbeschrijfelijk. Het is de vrijheid waar ik altijd van heb gedroomd.
Ik weet dat mijn verhaal anderen kan inspireren. Het laat zien dat het mogelijk is om jezelf te bevrijden, zelfs als de situatie hopeloos lijkt. Mijn boek is een reflectie van deze reis: een reis van vastzitten, vallen, maar uiteindelijk weer opstaan en sterker worden dan ooit tevoren. Ik hoop dat mijn verhaal anderen helpt te beseffen dat ze de kracht in zichzelf kunnen vinden om hun eigen vrijheid te ontdekken.
Vrijheid is niet alleen fysiek – het is een staat van zijn, van bewustzijn. En ik ben dankbaar dat ik, na jaren van worstelen, nu kan zeggen dat ik werkelijk vrij ben.